rozprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozprawiaćam, rozprawiaća, rozprawiaćają, rozprawiaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} długo, z zapałem o czymś mówić, opowiadać; rozwodzić się nad czymś; dyskutować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozprawiać nad problemem… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozprawiać — ndk I, rozprawiaćam, rozprawiaćasz, rozprawiaćają, rozprawiaćaj, rozprawiaćał, rozprawiaćany «mówić, opowiadać, rozmawiać o czymś długo, z zajęciem, z ożywieniem, rozwodzić się nad czymś; gawędzić, prawić» Rozprawiać z ożywieniem, ze swadą.… … Słownik języka polskiego
rozprawić się — dk VIa, rozprawić sięwię się, rozprawić sięwisz się, rozprawić siępraw się, rozprawić sięwił się rozprawiać się ndk I, rozprawić sięam się, rozprawić sięasz się, rozprawić sięają się, rozprawić sięaj się, rozprawić sięał się «załatwić porachunki… … Słownik języka polskiego
minąć się — 1. Coś mija się z celem «coś jest bezcelowe, nieskuteczne, więc nie warto się tym zajmować»: (...) sprzeciwiamy się budowie dużych obiektów narciarskich. Bieszczady to nie Alpy, tu śnieg leży znacznie krócej, toteż budowa wielkich ośrodków mija… … Słownik frazeologiczny
mijać się — 1. Coś mija się z celem «coś jest bezcelowe, nieskuteczne, więc nie warto się tym zajmować»: (...) sprzeciwiamy się budowie dużych obiektów narciarskich. Bieszczady to nie Alpy, tu śnieg leży znacznie krócej, toteż budowa wielkich ośrodków mija… … Słownik frazeologiczny
załatwiać — ndk I, załatwiaćam, załatwiaćasz, załatwiaćają, załatwiaćaj, załatwiaćał, załatwiaćany załatwić dk VIa, załatwiaćwię, załatwiaćwisz, załatwiaćłatw, załatwiaćwił, załatwiaćwiony 1. «dokonując starań, zabiegów doprowadzać coś do skutku, do końca»… … Słownik języka polskiego
tępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tępićpię, tępićpi, tępićpiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, że coś staje się tępe; pozbawiać coś ostrości; stępiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie tęp noża! Tępić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gnoić — 1) Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize 2) Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment … Słownik Polskiego slangu
ujaić — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize … Słownik Polskiego slangu
ujebać — Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize … Słownik Polskiego slangu
